ΠΑΡΑΣΙΤΑ

Το ενήλικο ποντίκι οικιών είναι μικρό και λεπτό και περίπου 1-2 ίντσες μακρύ, αποκλείοντας την ουρά. Έχει μεγάλα αυτιά και μικρά μάτια. Το χρώμα ποικίλλει, είναι συνήθως ένα ανοικτό γκρι ή καφετί, ενώ μπορεί να έχει και σκοτεινότερους χρωματικούς τόνους.

Τα ποντίκια τρώνε σχεδόν τα πάντα, αλλά προτιμούν τα σιτάρια δημητριακών, τους σπόρους ή τις γλυκές τροφές. Για να επιβιώσουν, χρειάζονται πολύ λίγο νερό, το οποίο το λαμβάνουν το περισσότερο από τα τρόφιμά τους.

Εάν υπάρχουν καλές συνθήκες διαβίωσης, μπορούν να πολλαπλασιάσουν γρήγορα. Ωριμάζουν σεξουαλικά σε 2 μήνες, παράγοντας περίπου 8 γενιές στο χρόνο ζωής τους (1 έτος). Κάθε γέννα περιλαμβάνει 4-7 μικρά.

Στις αγροτικές και προαστιακές περιοχές, μπορεί όχι μόνο να ζήσει μέσα, αλλά και εξωτερικά, κοντά στα θεμέλια, στη θαμνώδη περιοχή, τα ζιζάνια, ενώ σέρνεται σε υπόγεια ή στα γκαράζ.

Κάνουν τη φωλιά τους από μαλακό υλικό όπως χαρτί, υλικά μόνωσης ή το γέμισμα επίπλων. Η φωλιά τους βρίσκεται σε πολλά μέρη όπως τοίχους, ψευδοροφές, κιβώτια αποθήκευσης, συρτάρια, κάτω από ηλεκτρικές συσκευές ή μέσα στην ταπετσαρία των επίπλων. Έξω από τις φωλιές βρίσκεται σε επίγεια λαγούμια.

Ως ενήλικος, ο αρουραίος της Νορβηγίας μπορεί να έχει μήκος σώματος 6-8 ίντσες. Η μύτη είναι αμβλεία ενώ έχει μικρά αυτιά και μικρά μάτια. Η γούνα είναι δασύτριχη και χονδροειδής, με παραλλαγές στα χρώματα. Η ουρά είναι κοντύτερη από το κεφάλι και το σώμα.

Προτιμούν τα τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη ή υδατάνθρακες, αλλά θα φάνε σχεδόν οποιοδήποτε τύπο τροφίμων. Χρειάζονται το νερό για να επιζήσουν, σε αντίθεση με τα ποντίκια.

Οι νέοι αρουραίοι φθάνουν στη σεξουαλική ωριμότητα σε 2-3 μήνες. Τα θηλυκά δημιουργούν κατά μέσο όρο 4-7 γενιές σε ένα έτος, με 8-12 μικρά ανά γενιά. Οι ενήλικοι ζουν για 1 έτος.

Ζουν στις αποικίες. Ο αρουραίος της Νορβηγίας προτιμά γενικά να ζήσει στις υπόγειες σήραγγες. Στα αγροκτήματα, θα είναι κοντά σε μια πηγή τροφίμων: σιταποθήκες, σιτοβολώνες, κτίρια με ζώα και σιλό. Στις πόλεις, θα είναι στο έδαφος το μεγαλύτερο διάστημα, αλλά μπορούν να επιβιώσουν εξ ολοκλήρου στο εσωτερικό των κτιρίων. Δεδομένου ότι η οικογένεια αρουραίων αυξάνεται, περισσότερα λαγούμια χτίζονται, με συνέπεια να συναντώνται στις υπόγειες σήραγγες.

Οι φωλιές τους χτίζονται από μαλακό υλικό όπως το χαρτί ή τη χλόη που μασιέται σε μικρά κομμάτια. Οι αρουραίοι θα αναρριχηθούν εάν είναι απαραίτητο για να μπουν σε ένα κτίριο, ενώ είναι και άριστοι κολυμβητές.

Οι αρουραίοι είναι καχύποπτοι στις αλλαγές στο περιβάλλον ή τα νέα τρόφιμα, για αυτόν το λόγο μπορεί να πάρει μερικές ημέρες για να λειτουργήσουν οι παγίδες ή τα δολώματα δηλητήριων. Οι αρουραίοι είναι νυκτόβια πλάσματα, δηλαδή είναι πιο δραστήριοι το βράδυ ή πριν από την αυγή. Όταν ο πληθυσμός είναι μεγάλος ή ενοχλούνται ή πεινάνε, ενδέχεται να τους δείτε πιο ενεργούς και κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Ο αρουραίος της στέγης είναι μικρότερος και λεπτότερος από τον αρουραίο της Νορβηγίας.

Οι ενήλικοι έχουν περίπου μέγεθος 7-10 ίντσες σε μήκος. Η ουρά είναι μακρύτερη από το κεφάλι και το σώμα μαζί. Έχουν μεγάλα αυτιά και γαμψή μύτη. Η γούνα είναι απαλή, σε αντιδιαστολή με τον Νορβηγικό ο οποίος έχει δασύτριχη γούνα.

Προτιμούν, ως τροφή τους, σπόρους, καρύδια, φρέσκα λαχανικά και φρούτα, αλλά θα φάνε και προϊόντα κρέατος και σιταριού.

Γίνονται σεξουαλικά ώριμοι σε 2-3 μήνες, με 4-6 γενιές ετησίως, 4-8 μικρά ανά γενιά. Ο αρουραίος στεγών είναι “ορειβάτης” και κινείται συνήθως στις περιοχές επάνω από το έδαφος: δέντρα, άμπελοι, σοφίτες, ψευδοροφές ή στα κεραμίδια, σύμφωνα με τη γραμμή στεγών. Δεδομένου ότι ο πληθυσμός τους αυξάνεται, κάνουν φωλιές και σε υπόγεια λαγούμια.

Τους συναντούμε κυρίως σε κοιτώνες του στρατού και σε φυλακές, αλλά μερικές φορές τους βρίσκουμε και σε σπίτια, ξενοδοχεία, θέατρα, αεροπλάνα, σκάφη, τρένα, λεωφορεία και σε πολλούς άλλους χώρους. Τα τελευταία χρόνια, λόγω της μαζικής μετακίνησης των πληθυσμών, έχουμε αύξηση των κρουσμάτων που σε κάποιες περιπτώσεις στην Αμερική η αύξηση αυτή φθάνει το 700%.

Είναι παρασιτικά έντομα που έχουν μολύνει τους ανθρώπους για πάνω από 3.500 έτη. Υπάρχουν τουλάχιστον 92 γνωστά είδη που βρίσκονται σε όλο τον κόσμο. Το πιο κοινό είδος είναι το Lectularius Cimex, το οποίο προσαρμόζεται καλύτερα στο ανθρώπινο περιβάλλον.

Ο κοινός κοριός είναι ένα επίπεδο, μικρό, ωοειδές έντομο και έχει χρώμα καφεκόκκινο. Έχει πόδια εξαιρετικά καλά αναπτυγμένα, που του επιτρέπουν να συρθεί πάνω σε επιφάνειες από ξύλο, πλαστικό, χαρτί ή ακόμη και γυαλί.

Τα ενήλικα είναι έτοιμα για δράση περίπου σε 4 εβδομάδες από την εμφάνισή τους, όταν σαφώς στο περιβάλλον που βρίσκονται υφίστανται θερμόαιμα (άνθρωποι, ζώα). Εάν δεν υπάρχουν, τα ενήλικα έντομα μπορούν να επιζήσουν για έναν χρόνο, χωρίς σίτιση.

Αυγά

Κατά μέσον όρο, οι κοριοί θηλυκού γένους μπορούν να αποθέσουν πάνω από 500 αυγά στη διάρκεια της ζωής τους και με συχνότητα έως 5 αυγά/ημέρα. Τα αυγά είναι κολλώδη και άσπρα καταρχάς, και είναι τόσο μικρά όσο το μέγεθος της σκόνης.

Βρίσκονται, συνήθως, σε σκοτεινές, προστατευμένες θέσεις όπως οι ρωγμές σε πατώματα και τοίχους, κάτω από μαξιλάρια καναπέδων, σε ρωγμές στα έπιπλα, κάτω από τη ταπετσαρίες κ.λπ. Τα αυγά τους θα εκκολαφθούν συνήθως σε 1 έως 3 εβδομάδες, ανάλογα με τη θερμοκρασία, που όσο πιο υψηλή είναι τόσο μικρότερος είναι ο χρόνος επώασης.

Νύμφες

Οι νύμφες περνούν από 5 νυμφικά στάδια, και τρέφονται με ένα γεύμα «αίματος» σε κάθε στάδιο. Το κάθε νυμφικό στάδιο μπορεί να διαρκέσει από αρκετές εβδομάδες, υπό ευνοϊκές συνθήκες, μέχρι 1 έτος, όταν οι θερμοκρασίες είναι χαμηλές και δεν υπάρχουν θηλαστικά στο χώρο για να τραφούν.

Ένας ενήλικος κοριός ενδέχεται να τσιμπά μέχρι και 10 λεπτά ή περισσότερο, και να καταναλώνει έως και 6 φορές το βάρος του σε αίμα. Σε αρκετές περιπτώσεις, το θύμα του δεν συνειδητοποιεί άμεσα ότι τον τσιμπά.

Περίπου 2.500, εκ των συνηθέστερων:

• Pulex irritans: ψύλλος του ανθρώπου
• Ctenocephalides canis: ψύλλος σκύλων
• Ctenocephalides felis: ψύλλος γατών
• Xenopsylla cheopis: ψύλλος τρωκτικών

Είναι εκτοπαράσιτα αιμομυζητικά αρθρόποδα που παρασιτούν σε πτηνά και θηλαστικά. Μεταδίδουν Πανώλη – Ενδημικό τύφο και Μελιταίο πυρετό. Τα περιττώματά τους μεταφέρουν μολύσματα και παραμένουν μολυσματικά περισσότερο από 1 έτος.

Συνιστάται να γίνεται συχνός έλεγχος των κατοικίδιων ζώων και να απεντομώνουμε τους χώρους που κινούνται και αναπαύονται.

Ελέγχουμε την παρουσία και τα ίχνη αρουραίων – ποντικών (κριτήριο η ύπαρξη περιττωμάτων). Υπενθυμίζουμε, τέλος, τη διατήρηση της σωστής υγιεινής στους χώρους.